در سال‌های اخیر، ناترازی انرژی به یکی از مهم‌ترین چالش‌های کشور بدل شده است. به گونه‌ای که این بحران نه فقط بخش خانگی، بلکه صنایع را نیز به شدت تحت تأثیر قرار داده است. قطع برق‌های مکرر، اختلال در روند تولید، افزایش هزینه‌های عملیاتی و کاهش بهره‌وری، تنها بخشی از پیامدهای ناپایداری تأمین برق در کشور هستند. در واکنش به این شرایط، بسیاری از واحدهای صنعتی و حتی خانگی، به راه‌حل‌های موقتی مانند استفاده از ژنراتورها روی آورده‌اند؛ راهکارهایی که گرچه در کوتاه‌مدت پاسخگوی نیاز انرژی هستند، اما در بلندمدت با مصرف سوخت‌های فسیلی، افزایش هزینه‌ها و آسیب‌های جدی زیست‌محیطی همراهند.
در چنین شرایطی، حرکت به‌سوی انرژی‌های پایدار، ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است؛ ضرورتی که باید فراتر از یک انتخاب فناورانه و به مانند تصمیمی اخلاقی، اجتماعی و ملی دیده شود. این موضوع در مناطقی مانند شهرستان آران و بیدگل ـ که در دل کویر مرکزی ایران قرار گرفته است و قطب اصلی تولید فرش ماشینی کشور به شمار می‌آید ـ اهمیتی دو چندان دارد. با بیش از ۳۰۰ روز آفتابی در سال و میانگین روزانه ۱۰ ساعت تابش خورشید، این منطقه از ظرفیت بی‌نظیری برای بهره‌برداری از انرژی خورشیدی برخوردار است. به گونه‌ای که استفاده از این نوع انرژی، می‌تواند نقشی کلیدی در کاهش فشار بر شبکه سراسری برق ایفا کند و از شدت خاموشی‌ها در ساعات اوج مصرف بکاهد.
در همین راستا، شرکت فرش آرشام با رویکردی آینده‌نگرانه، تصمیم گرفت بخشی از انرژی مورد نیاز منطقه را از طریق نصب پنل‌های خورشیدی تأمین کند. این شرکت با نصب بیش از ۶۵۰ مترمربع پنل خورشیدی در محل کارخانه واقع در شهرک صنعتی سلیمان صباحی بیدگلی، به نخستین واحد صنعتی این شهرک تبدیل شد که به طور جدی از انرژی خورشیدی بهره می‌برد. سیستم فعلی با تولید میانگین ۱۰۰ کیلووات برق آغاز به کار کرده و طرح توسعه آن تا سقف ۲۵۰ کیلووات نیز در حال پیگیری است. هرچند این میزان تولید انرژی به‌تنهایی پاسخگوی بار کامل مصرف صنعتی نیست، اما هدف اصلی آن، کاهش فشار از روی شبکه سراسری و تسهیل تأمین برق برای خانوارها به ویژه در ساعات اوج مصرف است.
این تصمیم نه تنها گامی در جهت حفظ محیط‌زیست و کاهش آلاینده‌هاست، بلکه نمونه‌ای عملی از پایبندی صنعت به مسئولیت اجتماعی و منافع عمومی جامعه به شمار می‌رود. همچنین، این اقدام شرکت فرش آرشام می‌تواند الگویی الهام‌بخش برای سایر واحدهای صنعتی در سراسر کشور باشد. الگویی که نشان می‌دهد صنایع می‌توانند با بهره‌گیری از ظرفیت‌های بومی و تجدیدپذیر، نه تنها بخشی از انرژی مورد نیاز خود را تأمین کنند، بلکه نقشی مؤثر در پایداری شبکه برق، کاهش خاموشی، و ارتقای کیفیت زندگی مردم ایفا نمایند.
